ၾကိဳးျပတ္သြားေသာ မနက္ျဖန္





အခ်ိန္ကို ပိုင္ဆိုင္ရျခင္းအလိုငွာ လက္ပတ္နာရီတစ္လံုးကို မက္မက္ေမာေမာ လိုခ်င္ခဲ့ဖူးပါသလား။
ေဈးၾကီးသည္ ျဖစ္ေစ၊ မၾကီးသည္ ျဖစ္ေစ၊ လူတိုင္း (သို႕မဟုတ္) လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တြင္ေတာ့ နာရီတစ္လံုးစီ ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ က်ေနာ့္တြင္လည္း လက္ပတ္နာရီတစ္လံုး ႐ွိသည္။ ယခုအခါတြင္ ၾကိဳးတစ္ဖက္ ျပတ္ေနေသာ ထိုေငြေရာင္နာရီေလးမွာ ခ်စ္သူက ေပးထားခဲ့ဖူးေသာ နာရီေလး ျဖစ္သည္။

‘မင္းမွာ နာရီ မ႐ွိပဲနဲ႕ ဘယ္လိုလုပ္ တစ္နယ္ရပ္ျခားသြားျပီး ေက်ာင္းတက္မွာလဲ’

စာသင္ျခင္း အလုပ္ျဖင့္ ရခဲ့ေသာ ေငြစေလးကို က်ေနာ့္ အတြက္ သူမ သံုးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုလက္ပတ္နာရီ ေလးႏွင့္ အတူ က်ေနာ္ ဘာကို ပိုင္ဆုိင္ရလိုက္ ပါသလဲ။ တန္ဖိုးႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္လား။ အခ်ိန္လား။ အရင္က တစ္ခုခုလစ္ဟာေနေသာ လက္ေကာက္၀တ္ေနရာမွ ယခု နာရီ လက္ပတ္ၾကိဳးႏွင့္ ထိေနေသာ အသိကိုလား။ အိုင္းစတိုင္း၏ ကာလႏွင့္ အလ်ားဆက္စပ္မႈ သီအိုရီလား။ နယူတန္၏ အခ်ိန္ယူနစ္ေတြလား။ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္သူကို အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနမယ့္ စကၠန္႕လက္တံ တခ်က္ခ်က္ ျမည္သံလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီအသက္အ႐ြယ္အထိ အခ်ိန္ကာလယႏၱရားကို စိန္မေခၚႏုိင္ေသးျခင္းပင္။

‘လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပစၥည္းဥစၥာ ပိုင္ဆုိင္မႈဆိုတာ အဲ့ဒီလူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခုနဲ႕ ထိေနတဲ့အခါ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲ့ဒီ ထိေနတာကို စိတ္က သိေနျပီး.. ဒါ ငါ့ဟာ ..ငါပိုင္တဲ့ဟာ ..လို႕ စိတ္ထဲ႐ွိလုိက္တဲ့ အခါ အခိုက္အတန္႕ေလး ေလာက္ပဲ ျဖစ္ေပၚသြားတာပါ’

ေလတျဖဴးျဖဴးတုိက္ခတ္ေနေသာ ဘုရားေစာင္းတန္းနားက ကုန္းေျမပုပုေလးေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထုိင္ေနစဥ္က သူမ ေျပာခဲ့ေသာ စကားျဖစ္သည္။
လူဆိုတဲ့ သတၱ၀ါဟာ ဘယ္ကေနပဲ ဖန္ဆင္းျဖစ္ေပၚလာတာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာကၾကီးထဲ ၀င္လာကတည္းကေန ျပန္ထြက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ထိ ဘာပစၥည္းတစ္ခုကိုမွ အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္ရျခင္း မ႐ွိတဲ့ ကိစၥကို အနည္းနဲ႕ အမ်ား ၀မ္းနည္းဖို႕ေတာ့ေကာင္းသည္။ ဒါ၀င္ က ဒါကို သိခဲ့ပံု မေပၚေခ်။ ျဗမၼာၾကီးေလးဦးကေကာ…။ သတၱေဗဒ ပညာ႐ွင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ကပင္ ႐ွင္းျပဖို႕ ေမ့ခဲ့သည္ထင္သည္။
ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ကမာၻအရပ္ရပ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ မသိရေကာင္းလားဆို ျပီး ေသာက္က်ိဳးနဲ ၀မ္းနည္းပစ္လိုက္သင့္သည္။ ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ။ ပိုင္ဆိုင္းျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ။ ဆံုး႐ႈံးျခင္းဆိုတာကေရာ… ဆန္႕က်င္ဘက္သတၱိျပီးေနတဲ့ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းရဲ႕ ေက်ာျခင္းကပ္ရပ္ေကာင္လား။ ဒါဆို အခ်ိန္ဆိုတာကေရာ...။

က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထုိင္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ ခိုျဖဴေလးမ်ား ထ ပ်ံသြားသည္ကို ျမင္လုိက္ရသည္။

‘မိုးေလာက္ၾကီးေသာ တိုက္ႏွင့္ ျခံမ်ား ပိုင္ဆိုင္ရလိုပါ၏ ၊ ခႏၶာကိုယ္ အႏွံ႕႐ွိေသာ ေခၽြးေပါက္ေလးမ်ား ပမာဏအေလ်ာက္ ေငြဒဂၤါးမ်ား ပိုင္ဆိုင္ရလိုပါ၏ ၊ အသက္႐ွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ ဂုဏ္႐ွိျခင္း၊ ရာထူးၾကီးျခင္း၊ သူတစ္ပါး မ်က္ခံုးေမႊးေပၚ လမ္းတက္ေလွ်ာက္ႏုိင္ျခင္း မ်ားႏွင့္လဲ ျပည့္စံုရလိုပါ၏ ၊ အခ်ိန္၏ ၾကီးစိုးျခင္းမွလဲ လြတ္ႏိုင္ရလိုပါ၏။’
ဘုရားေစာင္းတန္း၌ ခိုလႊတ္ေနေသာ ၀ဖိုင့္ဖိုင့္ လူၾကီးတစ္ဦးထံမွ ဆုေတာင္း ေနသံ ျဖစ္သည္။

အစ ပထမေတာ့ ခိုျဖဴေလးမ်ားက ခပ္ေ၀းေ၀းသို႕ ခ်က္ခ်င္း မပ်ံႏိုင္ေသး။ ေစာင္းတန္းတ၀ိုက္ နားလိုက္ ပ်ံလိုက္ႏွင့္။ ခဏၾကာေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ျပန္မလာခ်င္ေတာ့ပံုမ်ိဳးႏွင့္ အေ၀းဆီ ပ်ံသန္းသြားၾကသည္။
ဒီလုိ ၀ဋ္ေၾကြမ်ိဳးမွ လြတ္ႏိုင္ရပါေစ ၊ ေနာက္ ဘ၀၌ လူ အျဖစ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရပါေစ ဆိုျပီးမ်ား ဆုေတာင္း ၾကသြားေသးလား။
ထိုလူၾကီး ကိုယ္တိုင္ကေရာ ဆုေတာင္းခဲ့သေလာက္ ပိုင္ဆိုင္ရမည္ဟု တထစ္ခ်ယံုၾကည္ ေနမည္လား။ ရခဲ့လွ်င္ေရာ တကယ္ပိုင္ဆိုင္ရမည္မွာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ ဘုရားသခင္ အာမခံေပး မေပးေတာ့ မေသခ်ာ။

ညေနေစာင္းေတာ့ က်ေနာ္ တို႕ႏွစ္ေယာက္အတူ ဘုရား ေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။ အေနာ္မာ ျမစ္ကမ္းတြင္ေတာ့ ၾကယ္ေတြ ေၾကြေနေလာက္ျပီ ထင္သည္။ သူမ ေပးထားေသာ နာရီေလးကို ၾကည့္ျပီး မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေရာက္မလာ ေစရန္ အခ်ိန္ကို အတင္းၾကီး တားခ်င္ေနမိသည္။ ဒီအ႐ြယ္ အထိ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့သမွ်ႏွင့္ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ဆိုတာၾကီးကို လဲလို႕ရရင္လဲပစ္လုိက္ခ်င္သည္။ ဒါမွ မဟုတ္လဲ တစ္ကမာၻလံုး၌ ႐ွိေသာ နာရီေတြ အားလံုး၀ယ္ကာ အခ်ိန္ေတြကို ရပ္ထားလုိက္ခ်င္ေသး သည္။

ကမာၻေရ… လည္ေနတာကို ရပ္ပါ။ ေနထြက္လာမွာကို တားပါ။
အခုအခ်ိန္မွာ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာ မနက္ျဖန္ေလး တစ္ရက္ပါပဲ။ ဆံုး႐ႈံးျခင္းက ရင္ကို လာ႐ိုက္သည္။ ဘုရားေရ … ကယ္ပါ။

‘မင္း … ငါ့ကို မပိုင္ဆုိင္ရေတာ့ေပမယ့္ မင္းအေပၚထားတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြကိုေတာ့ .. မင္း ရခဲ့မွာပါ’

က်ေနာ့္ ပခံုးေပၚ သူ႕လက္ကေလးတင္ျပီး ႏွစ္သိမ့္သည္။ အလင္းေငြ႕ေငြ႕ေတြၾကားမွာ လမင္းက တိမ္ေတြကို တြန္းထုတ္ျပီး သူ႕ကိုၾကည့္ခိုင္းသည္။ ေကာင္းကင္ေၾကြေတာ့မွာလား ။

မႈတ္ထုတ္လုိက္တဲ့ ေလက အစ ေအးခဲေနရေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းတဲ့ ရာသီဥတုမွာ သူမႏွင့္ အတူ ေတာင္တက္ဖူးတာကို ျပန္သတိရေနမိသည္။ ထိုစဥ္က ႐ႊင္ျမဴးေနေသာ သူမ အျပံဳးသည္ ေတာင္တက္ခ်ိန္မ်ားကို ကုန္မွန္းမသိ ကုန္ေစခဲ့သည္။

‘မင္းနဲ႕ အတူ အခ်ိန္ေတြ အၾကာၾကီး ႐ွိေနမယ္ေနာ္’

သူမ ကတိေပးခဲ့ ဖူးသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ကာလ ကေတာ့ ကတိမတည္ခဲ့။ (သို႕မဟုတ္) တည္႐ွိေနျခင္းက ကတိမတည္ခဲ့။
လက္အုပ္ခ်ီ ခါးခ်ိဳးထားသည့္တိုင္ေအာင္ နာရီလက္တံ ေတြရဲ႕ ေ႐ြ႕လ်ားမႈက ရပ္မသြား။ သူမ လက္ကေလး ျဖစ္ညွစ္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ တိုင္ေအာင္…………………။

ယခုအခ်ိန္ထိ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရျခင္းမ်ား တကယ္႐ွိခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ မ႐ွိခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ က်ေနာ္ ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ေတာ့။ အခ်ိန္ကာလ မ်ားလဲ မသိေတာ့။
မနက္ျဖန္ မနက္၌ က်ေနာ့္ ခ်စ္သူ ေသဆံုးေတာ့မည္ဆိုေသာ အခါ က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။

2 comments:

Unknown said...

made me to dissolve in while I was reading this.. :) thank u NAT..

နရစိုး said...

=D . thank u , too.. meenge..

Post a Comment

License

အႏုပညာနဲ႕ ပက္သတ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈ ေတြပါ။
thanks for visiting. =)